2e reisverslag van Bali – “Island of the gods”

2e reisverslag van Bali – “Island of the gods” – 8 juni 2015

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat mij heb laten horen, ik zit inmiddels alweer 10 weken op Bali, en de tijd vliegt dan ook voorbij. Zoals ik verteld heb in mijn eerste verhaal, had ik op Maandag 6 april 2015 mijn eerste werk/stage dag bij het Grand Inna Kuta. Die week begon ik op de afdeling reserveringen, een interessante eerste stageweek. Het werk is echt administratief, maar op die manier leer je wel met het reservering systeem werken. Wat mij direct al opviel was dat het hotel gigantisch veel kamertypes heeft. Er zijn 3 verschillende vleugels, eenpersoons kamers, tweepersoonsbedden; kingsize, queensize, hollywoodstye (je kunt de bedden uit elkaar schuiven), juniorsuites, executive suites, penthouse, connectie kamers, zwembad uitzicht, direct toegang tot zwembad, zeezicht, tuinzicht, met balkon, zonder balkon, roken/niet roken, en ga zo maar door, al met al een ca. 30 diverse kamer types, met allemaal hun eigen afkorting. Het hotel heeft dan ook 322 kamers, dus wat betreft is het zeker ook niet onlogisch maar in het begin denk je wel, waar moet ik beginnen. Gelukkig leert het snel. De week ging ook snel voorbij. Leuke gesprekken met collega’s en zo’n groot hotel heeft natuurlijk ook honderden medewerkers. En deze mensen heten niet allemaal Henk, Jan, Piet, Maaike, Nynke…. Maar Sri, Dwi, Suryasamini, Yasa, Wayan, Made, Noman etc. (zoals jullie begrijpen kan ik deze namen onthouden), maar om al die andere namen dan ook te onthouden.. 10 keer moeilijker dus vergeet dat maar. Gelukkig dragen de meeste mensen een naambordje, godzijdank!

Op vrijdag 10 april zijn we met het huisgroepje na het werk uit eten geweest in Seminyak, bij een Italiaans restaurant, fantastisch gegeten. Verse huisgemaakte pasta, goede sfeer, een echte aanrader. Op zaterdag 11 april zijn Richard en Ik naar Padang Padang strand geweest, hier zaten onze huisgenoten (Juliet, Beatrice, Coline) en Johan en nog een paar anderen de hele dag al te chillen. Toen de zon weg was hebben we gegeten in een warung en daarna naar Single Fin in Uluwatu geweest. Echter ging deze bijna sluiten dus hebben we het bij 1 biertje gehouden. Op zondag 12 april zouden Richard en Johan te golven, ik zou hun supporteren want ik beperk mezelf liever alleen tot midget golf. Echter bleek dit voor toeristen ontzettend duur te zijn, dus hier wachten ze mee tot Richard en ik onze Kitas (verblijfsvergunning) hebben, dan wordt het golven 4 x goedkoper. Als alternatief hebben we een toertocht door de middle of nowhere in zuid bali gedaan. We waren opzoek naar Green Bowl beach, dit konden we echter niet vinden, dus zijn we neergestreken op Pantai Pandawa beach. Een mooi strand, prachtig uitzicht, maar ontzettend druk met Indonesische vakantiegangers. Toen zouden we richting Single Fin rijden want op zondagavond schijnt het daar een geweldig mooi feest te zijn, maar onderweg kwamen we Green Bowl beach tegen. Dus hier nog even gekeken. Om op dit ministrandje te komen moest je 40 meter met een steile trap naar beneden, geen punt. Maar omhoog…. Ik had mijn training voor de komende 2 weken weer gehad… Toen in de single fin aangekomen, hier waren de dames inmiddels ook al, (Juliet en Coline) en hebben we met zijn 5en een fantastisch gezellige avond gehad.

Maandag 13 april begon mijn tweede stageweek en dit keer op de front office. In Nederland sta je in zo’n hotel met zijn 3en achter de receptie balie, maar hier op Bali minimaal met zijn zevenen. En ook het werk gaat hier iets anders. Maar een leerzame week, mijn eerste gast contacten gehad op Bali, en een leuke werksfeer. De collega’s spreken onderling wel alleen maar Basah-Indonesisch, dus je hebt echt geen flauw idee waar ze over spreken. Ook heeft het hotel veel Indonesische gasten, (is nl een Indonesische staats bedrijf) die bijna geen Engels spreken, dus ook dan moet ik het werk overlaten aan mijn collega’s. Verder was het leuk om de ervaring van de Indonesische Front Office te hebben. En heb al weer voldoende verbeter punten gevonden, waar ik/het bedrijf in de toekomst aan kan gaan werken om de kwaliteit te verbeteren.

Zaterdag 18 april was het tijd voor een feestje, Juliet wordt zondag 21 jaar dus dat moest gevierd worden. Onze huisbaas heeft een kreeften groot handel, en maakt zo nu en dan, bij een speciale gelegenheid kreeft klaar voor de studenten in zijn appartementen. Nu was het zo’n speciale gelegenheid, dus hebben we met een gezellige groep (Innez, Aurellie, Coline, Juliet, Richard en ik) kreeft gegeten. Dit was mijn eerste keer dat ik kreeft gegeten heb, maar dit is toch echt wel lekker. Of het ligt aan de manier van koken... In ieder geval mijn verjaardagsdiner staat gepland. Na de kreeft was het tijd voor de cadeautjes. Richard en ik waren gezamlijk even wezen shoppen bij de buurt super. Hier hebben we een mooi prinsessen pakket samengesteld, welke kleur dit was... mag je zelf raden. Ook waren we nog bij de Holland Bakery geweest om een bijpassende verjaardstaart te halen, in de zelfde kleur als de cadeaus uiteraard. Dit was een groot succes, erg mooi en nog lekker ook! Na een aantal biertjes zijn we in de taxi gestapt en naar Club La Favela geweest. De muziek viel hier een beetje tegen dus we waren uit eindelijk nog vroeg thuis ook. Zondags hebben we gechild bij Aurielle thuis, in Nusa Dua, aan en in het zwembad. Die avond nog een bezoekje gebracht aan de Single Fin wat uiteraard ook weer gezellig was.

Maandag 20 april was het tijd voor mijn derde werk week, en die week liep ik mee op de afdeling Guest relations. (Gast Relatie voor de niet Engels sprekende mensen). Een afdeling waar het vooral gaat om de gast tevreden te houden, of anders te zorgen dat de gast tevreden wordt, of iets speciaals voor de gasten te doen zoals met een verjaardag of huwelijksjubileum. Na 2 dagen mocht ik ivm de vakantie van de GRO (persoon die op GR werkt) al alleen de afdeling draaiende houden. Dit was leuk, had nu echt een verantwoording, en was de hele dag druk bezig. Die avond hadden we een afscheidsfeestje van Lotte. Ze woonde ook in het zelfde appartementen complex maar heeft 1,5 maand gereisd door Azie. Dus we hebben haar alleen de laatste week mee gemaakt. In die laatste week woonde ze in het gastenverblijf op de de derde etage in het huis van de eigenaar. Hier hadden we dan ook het feestje. Biertje, muziekje, fotoshoots en een prachtig uitzicht.

Vrijdag 24 april hadden we een film avondje georganiseerd met Coline, Richard en Juliet. Zaterdag waren we vroeg klaar met werken, en zijn richard en ik naar seminyak gereden. Het was triest en stormachtig weer, maar het leverde wel fantastische golven op. Doordat er bijna geen kip op het strand was, werden we ook om de haverklap aangesproken door strandverkopers om hun ‘troep’ te komen. Uiteraard wist één iemand mij weer om te lullen dus hadden die persoon die dag goede handel. Op zondag 26 arpil zouden we naar het koningsdag feest van Stenden Bali. Echter was het weer de hele dag ontzettend slecht! Heb je een keer een vrije dag... doe je geen f**k.

Maandag 27 april, Koningsdag. Laat ik nou net deze week van 15uur tot 23 uur moeten werken. Niet dat ik dit erg vindt maar, heel graag zelfs, maar net om 16:00uur begint er een leuk koningsdag feestje in Champagnebar Red Carpet in Seminyak. Ben er uiteindelijk nog wel geweest maar koningsdag was officeel al voorbij. Het was tot 3 uur in de nacht nog wel gezellig, kon tenslotte nog uitslapen;) Woensdag 29 april ben ik met Richard en de hoofdbeveiliging van het hotel naar de politie gegaan. Want we wouden graag een Lokaal rijbewijs hebben, op die manier hoeven we minder boetes hier te betalen. Want ik ben tenslotte blank en lijk op een tourist, je bent dan gelijk rijk, en daar zijn politie agenten hier gek op! Verkeersregels voor de lokale bevolking zijn er niet, maar op het moment dat een “Bule” iets verkeerd doet dan komt er een wetboek van 1,000 pagina’s te voorschijn. Bij het politie bureau of verkeersexamen bureau of wat het ook mocht zijn, mochten we gelijk even handje contantje betalen, en nadat we het ‘verkeersexamen’ hadden afgelegd en het ‘theorie examen’ in het Indonesisch foutloos hadden gemaakt mochten we een fotootje laten maken en konden we ons Lokaal rijbewijs in ontvangst nemen, Geslaagd! (in zekere zin).

Omdat de Italiaanse Bea de volgende dag vertrekt terug naar Italie, ben ik samen met haar op de 30e nog even naar het strand geweest om een beetje aan mijn kleur te werken. Dit was ook goed gelukt, van 11:00 uur tot 13:00 uur in de zee of op het strand onder een parrasol gelegen en goed verkleurd... echter niet in de gewenste kleur, alles maar dan ook alles was nog roder dan een kreeft, (dit heeft mij dan ook een week gekost om weer wit te worden). Na het strand snel naar huis rijden, maar werdt uiteraard aan de kant geroepen door de politie. Ze staan er elke dag omdat dit dezelfde weg is naar de surfstranden en de toeristische trekpleister Puri Uluwatu. Dus genoeg “bule’s” die vast geen goed rijbewijs hebben of een stempeltje missen. Ik had al een binnenpretje want ik mocht dan ook gelijk mijn lokale rijbewijs laten zien, maar hij vroeg me een aantal vragen wat ik op Bali deed, en toen mocht ik door.. heb ik een lokaal rijbewijs van 500.000 roepia hoeven ze hem niet meer te zien... toen thuis snel gedouched en naar het werk gescooterd. Na het werk nog doorgereden naar Seminyak waar Bea haar afscheidsfeestje hield in de loungebar Single Malt.

Zondag 3 mei was het tijd om even lekker te genieten van de zon, er zou een poolparty georganiseerd worden in de Straw hut in Seminyak, dus met zijn allen op de scooter naar Seminyak. We waren hier met een gezellige groep, biertjes waren goed koud en een heerlijk ontspannen sfeer. Nadat we er wel genoeg van hadden zijn we naar een Mexicaans restaurant gegaan, zag er leuk uit, maar moeilijk om een keuze te maken, dus we gingen delen. Nu waren de porties zo klein, tapas idee, en behoorlijk prijzig, dat we toch maar niet besloten om meer te nemen. Toen doorgereden met een afgeslankte groep naar Potato head, een luxe beach loung met prachtige amibanze. Vervolgens naar de Champagne bar Red Carpet gereden, maar de groep was zo afgeslankt dat Johan en Ik alleen nog over waren.. maar was er niet minder gezellig om. Toen dachten we nog even in La Fuela te moeten kijken, maar aangezien ik in swimming short liep, en weinig zak ruimte had en deze tent bekend staat dat er nog wel eens gezakkenrold wordt, heb ik mijn telefoon in mijn buddy seat van de scooter verstopt. Rond 03.45 uur werdt het wel tijd om naar huis te gaan. Dus terug naar de scooter, portomee in buddyseat gedaan, en even op mijn tel. Kijken, echter was er geen telefoon meer in mijn buddyseat... v*?!@ GEJAT #@#:?>!! Bij Johan was de zonnebril gestolen dus was niet de enige... maar goed ik leef ten slotte nog. Dinsdag 5 mei naar de politie geweest en aangifte gedaan, woensdag een nieuwe telefoon gekocht en het leed was weer geleden. Gelukkig heb ik alle foto’s en nummers nog. Nu de verzekering nog proberen te regelen.

Deze week moest er ook nog gewerkt worden.. maar dat was verder niet echt spannend om te vertellen. Gaat zoals het gaat.

Zondag 10 mei samen met Richard en Coline een dagje de toerist uit gehangen. Op naar ... de tempel van de koning geweest, een prachtige mooie tocht door de heuvels, met rijstvelden, palmboombossen en ga zo maar door. Vervolgens naar de tempel Tanah Lot gereden. Hier rondgekeken, en aangezien we 1 van de weinige blanken waren moesten we ook regelmatig met Aziaten op de foto.. zou er echt bijna rijk van kunnen worden^^. Aangezien Tanah Lot op een rots in het water is gebouwd kun je er alleen maar met eb heen lopen. De tempel zelf kun je niet in, maar kon wel ‘ heilig water’ tot je nemen, en gezegend worden door de ‘priester’ met rijstkorrels en een mooie gele bloem achter je oor. Daarna rond gelopen door het dorpje en hier kwamen we de koffie zaak tegen van de man van een collega van mij. Luwake Kopie. (een luguber verhaal) een soort van grote kat eet de koffie bonen op, laat ze 2 uren in de maag fermenteren en dan poepen ze die koffie bonen uit. Vervolgens wordt het gewassen, (gelukkig) en gedroogd in de zon. En dan heb je de duurste koffie ter wereld. Omgerekend voor 50 gram, bijna 10 euro. Na deze koffie gedronken en gekocht te hebben en de sunset bewonderd te hebben werd het tijd om naar huis te gaan. Maar toen kwamen we 2 Engelsen/Zuid Afrikanen tegen die een taxi ritje naar Kuta niet meer konden betalen, daar werd ook even omgerekend 30 euro voor gevraagd belachelijk. Zo we hebben hun mee genomen op de scooter voor 25,000 roepia per persoon, maar op eigen verantwoordelijkheid en zonder helm, boetes ook voor hun zelf. Echter zagen we in kuta 100 meter voor ons politie staan, zei snel afstappen... maar dat had meneer agent goed gezien. En werd ik wéér eens aan de kant gehaald. Hij vroeg of dat vrienden waren, en eerlijk waar ik wist hun naam niet eens. Dus .. meneer agent chagrijnig en ik mocht gelukkig doorrijden.

Op zaterdag 16 mei hebben we een hapje gegeten tussen de rijstvelden met een gezellige groep. Een Koreaan, 5 Fransen, 3 Nederlanders en een Indonesiër. Vervolgens op zoek naar een gezellige plek om te borrelen, zijn stad en land afgereisd, de ene plek was rustig, andere plek al gesloten, weer een andere bar was de sfeer niet op en top en uiteindelijk zijn we in een nieuwe club beland, Jenya. Hier moest dan ook flink entree betaald worden, maar het was wel geslaagd! Ook was er een of andere lokale top DJ.. ze zag er fancy uit, behoorlijk air om haar heen, en gooide bijpassende moves in de strijd om het publiek te entertainen. Ook zong ze nog een stukje, beter gezegd playbackte.. de muziek was nou niet bepaald top dus rond 2.30 uur hadden we het wel gezien en zijn we weer op huis aan gegaan. De zondags lekker relaxt op het strand van Padang Panang gechild.

Voor dat ik op reis ging naar Bali, was er een collega bij Tjaarda, Wendy, die een rondreis door Indonesië ging maken, en ook langs zou komen op Bali, en dat we elkaar dan even zouden meeten. Zo gezegd zo gedaan. Dinsdag 19 mei kwam Wendy samen met haar moeder en broertje langs in het hotel en heb hun een tour door het hotel gegeven, is daadwerkelijk een groot verschil met Tjaarda. En vervolgens even een drankje gedaan in HQ de beachbar bij het hotel.
Vrijdag 22 mei werd er door de Bali Hotel Association een bijeenkomst gehouden over de Bali Schildpaden. Hoe ze te helpen, wat te doen als ze op het strand komen om eitjes te leggen etc. Dit programma is er nog maar 6 jaar en de schildpaden zijn nu ook in Indonesië beschermt sinds 20 jaar. Daarvoor was het een delicatesse, uitsmijter van Schildpadden eieren, en niet te vergeten ‘Turtle Sate’. Was een leuke interessante meeting, waarbij je ook nog wat nieuwe mensen leerde kennen van andere hotels. Op zaterdag werd er een turtle release gehouden op het strand bij het hotel, en hier ook bij aanwezig geweest, zo schattig, en dat te bedenken dat hier in het verleden sate van gemaakt werd. (wandelende satéstokjes met vier pootjes). Die zaterdag avond op stap geweest met Richard in Kuta. Verschillende bars uitgeprobeerd en natuurlijk ook hier en daar ‘één’ borreltje. Bij 1 bar, Vi Ai Pi, een erg leuke bar maar ik had er een iets mindere ervaring. Een Gay ober hoorde dat we Nederlands waren, en kwam toen in gebrekkig Nederlands, (geleerd van een ex vriend uit Nederland) met ons praten. Op zich is dat niet zo erg, maar toen begon hij een beetje té intiem tegen mij te doen, waardoor ik me niet echt op mijn gemak voelde. Richard kon er wel smakelijk om lachen, toch iemand die het leuk vond…

Die zondag 24 mei lekker ontspannen op Nusa Dua beach, het is niet echt spannend maar toch leuk om elke zondag weer een ander strand op te zoeken.

Op maandag 25 mei mocht ik, voor het eerst in de geschiedenis van het Grand Inna Kuta, Knypster gasten in het hotel ontvangen, nl. Nic en Miranda Bakker die op Honeymoon door Bali aan het trekken zijn met hun 2 kinderen. Van te voren hadden we natuurlijk al wat contact gehad, maar altijd leuk om bekenden tegen te komen. Die avond ben ik met de Familie Bakker uit eten geweest bij 1 van mijn stam restaurants, Kuta Puri. En vervolgens heb ik ze nog een stukje door Kuta geleid en hebben we halverwege nog een cocktail gedronken, erg leuk en gezellig en ook top om ook weer eens Fries te kunnen spreken;) De woensdags 27e zijn ze uitgecheckt, en hebben voor zover ik het weet een goed verblijf gehad in het hotel.

Vrijdag 29 mei had ik een uitnodiging ontvangen van mijn collega Made, de Duty Manager om een bezoek te brengen aan de hotel school waar hij les geeft. (sommige mensen hebben hier 2 banen omdat ze anders niet voldoende verdienen, dus voor hun is een 65/70 uur werkweek heel normaal…). Toen Richard en Ik na 45 minuten scootere aankwamen op de school het SMK PGRI 3 Badung, (zo heb je ze in alle voorkomende nummers), werden we welkom gegeten door Made, en de schooldirectie. Als eerst op de foto met diverse klassen, en vervolgens kregen we een rondleiding door de school, hotelkamers, receptie, keuken waar ze de term HACCP niet kennen en zeker ook niet leren, schoollokalen waar ze nog de houten tafeltjes en bankjes hebben net zo als in Nederland voor de WOII, en ga zo maar door. Toen moest er een film gemaakt worden van een check-in procedure in het Engels. Ik speelde gast en de studenten de receptionist, bellboy, serveerder voor het welkom drankje etc. Hierna kregen we een lunch aangeboden in het restaurant. Dit was niet een culinair hoogstandje maar we hebben een goed 3 gangen menu gegeten. Na dit diner werd er nog een optreden verzorgt door het school koor, als generale repetitie voor de diploma uitreiking waar Richard en ik in dit geval als publiek mochten fungeren. Toen was het 11:30 uur en hadden we de dag op school weer gehad.. het voelde net of was ik de koning die een school bezocht, rondgeleid worden, 1000x op een foto met die en dan weer die, en dan weer die en dan met zijn allen, dan mist er weer één en dan nog een keertje. En dat ging tot vervelends aan toe door, maar ook wel weer grappig. Al met al een leuke dag, en het was zeker de moeite waard om te zien hoe de studenten in Indonesië les krijgen.

De zaterdag 30 mei een film avondje met Coline, Juliet en Richard, lekker relaxt. Zondag 31 mei een bezoek gebracht aan Banyan Tree resort met de zelfde 3 als de avond er voor. We kwamen aan en werden met een golf kar limousine vervoerd naar het zwembad waar we eigenlijk ook voor kwamen. We mochten er wel gebruik van maken maar moesten we wel 100,000 Rph p.p. betalen, (€7,00). Maar het zag er zo fantastisch uit, zwembad op een berghelling met uitzicht op zee, Fantastisch! Helaas kwamen we er later achter dat ook het bier hier iets duurder was dan normaal gesproken op Bali. 105,000 Rph., dus meer dan €7,-! Marja je leeft maar 1x. Maar ondanks het dure bier, is deze plek zeker voor herhaling vatbaar.

Sinds eind mei heb ik ook een sportabonnement afgesloten bij een sportschool. Aangezien bewegen hier niet echt voorkomt. Je rijdt overal met je scooter naar toe, en op het werk loop je de noodzakelijke KM indien nodig. Dus hopelijk kom ik in Nederland terug met een goddelijk strak lijf, en wie weet wat voor effecten dat dit hier nog mag gaan hebben… ;) (keep dreaming).
Daarnaast heb ik op stage mijn eerste management project van de General Manager mogen ontvangen. Dit is het in kaart brengen van de meest voorkomende klachten van het afgelopen jaar, en vervolgens hier iets voor te bedenken om de klachten te voorkomen of op te lossen. Dus best uitdagend en dit project is het topje van de ijsberg, althans de GM.

Zoals jullie hebben kunnen lezen maak ik een hoop dingen hier mee, en tot nu toe bevalt het ook allemaal nog erg goed! Het is 6 dagen in de week werken en dus maar 1 dag in de week vrij. Dit is soms wel een beetje zwaar maar andere kant de ene dag vrij, is ook echt vrij. De tempratuur begint ook steeds meer te wennen. Draag tegenwoordig ’s avonds bijna altijd een lange broek en op de scooter een trui/jas (alleen in de avond uiteraard), en soms heb ik het zelfs koud! Maar om te werken met deze tempraturen blijft uiteraard zweten geblazen. Ik leer steeds meer mensen kennen, en vooral internationaal en Balinezen zelf. Erg leuk en begin langzamerhand ook steeds meer van hun de cultuur te begrijpen, maar die is wel erg ingewikkeld. Het Indonesisch spreken is een beetje tegengevallen afgelopen maand, hier had ik meer van mij zelf verwacht maar dat betekend dus dat ik komende maanden hier wat extra aandacht aan moet gaan besteden. Uiteraard bevalt het stage lopen ook nog erg goed. Heimwee is nog niet aan de orde geweest, maar daar heb ik ook bijna geen tijd voor om over na te denken. Al met al, tijd vliegt, bevalt goed, leuke mensen, gezellige momenten, leerzame momenten, en er nog lang niet klaar mee! Op naar de volgende maanden!

Bedankt allemaal voor het lezen van een verslag van een kleine 4,000 woorden. En hopelijk komt mijn 3e verslag een beetje eerder dan dit verslag uiteindelijk kwam, want dan wordt het ook een giga verhaal om te lezen, en om te schrijven!